Lista świętych, którzy dostąpili zbawienie i mogą cieszyć się wieczną radością w Niebie, jest bardzo, bardzo długa i nieznana. Nie znana jest nam oficjalna liczba osób, które zostały świętymi. Oficjalnie ogłoszono przez Kościół tylko tych, którzy za życia zwracali uwagę heroicznością, pobożnością, dobrocią. Dlatego też, by także tym nieznanym świętym oddać cześć, w Kościele katolickim obchodzony jest Dzień Wszystkich Świętych, kiedy to wspomina się wszystkich tych, którzy dostąpili radości wiecznej, ale nie zostali oficjalnie ogłoszenie świętymi i nie znaleźli się w Litanii do Wszystkich Świętych.
Ta niezwykła modlitwa powstała w IV wieku w obrządkach jerozolimskim i antiocheńskim. Zaliczana jest do grupy litanii mniejszych, choć nie widać tego po jej długości. Samo słowo litania pochodzi z języka greckiego i oznacza błaganie. Dlatego też wszystkie litanie traktowane są jako modlitwy błagalne, czyli takie, które mają na celu wyproszenie orędownictwa, pomocy i łask.
Modlitwa ta rozpoczyna się wezwaniem do Chrystusa, Boga Ojca, Ducha Świętego, Trójcy Świętej i Maryi. Następnie pojawiają się wezwania do świętych, począwszy od Maryi, poprzez Świętych Archaniołów, Aniołów, świętych znanych ze Starego i Nowego Testamentu, w tym Męża i Rodziców Maryi, Apostołów, a następnie świętych w takiej kolejności, w jakiej żyli. Litania kończy się szeregiem próśb do Chrystusa i wezwaniem Baranku Boży.
Wbrew pozorom Litanii Do Wszystkich Świętych nie odmawia się ani w dni 1 listopada, ani w Zaduszki, a jedynie podczas bardzo ważnych uroczystości czy wydarzeń kościelnych. Śpiewa się ją podczas Wigilii Paschalnej, w czasie Konsekracji kościoła i ołtarza, a także podczas święceń kapłańskich, święceń diakonatu oraz sakry biskupiej. Litania do Wszystkich Świętych po łacinie wykonywana jest także podczas uroczystości ogłoszenia nowego świętego lub błogosławionego.
Są to niezwykle ważne dni w życiu Kościoła, dlatego też wtedy przywołuje się pomocy i wsparcia wszystkich świętych, którzy mogą orędować za nami u Boga.